nic nie mów, w twych włosach znow  giną  me  usta  spragnione
nic nie mów, w twych oczach wciąz widze marzenia wyśnione
nic nie mów, niech serce w  swym biciu wyrazi udrękę
niech zmysłom twym miłość juz przerwie ta  mękę

nic nie mów, bo słowa są  duszy niezdarnym tłumaczem
bo  swego uczucia  grą  dzwięków  nie  znaczę
ty kochasz, ja  kocham, po co  więc nam  słowa
by  zacząć  narzekać  i walczyć od nowa...

więc milczeć mam - pytasz - ust swoich nie trudzić
by w sercu twym nimi  rozterki  nie  wzbudzić
byś  więcej z  ust  moich nie spijał  goryczy
by nie  mowić  tego, co w  sercu mym krzyczy

o nie mój miły, mnie ranią te słowa
o innym  języku w wierszu tym jest mowa
bo przeciez w miłosci ze  sobą  żyjemy
i serce  wyraża  co  powiedzieć  chcemy...