Ciasto na pierogi, pod ściereczką,  oddycha.

Światła choinki iskry zapalają w oczach dzieci.

Jamniki szczekają – no kiedy zapełni się micha?

Widokiem kuchni nie mogliby upajać się esteci.

Podłogi pachną babcinym aromatem pasty.

Srebrne łyżeczki delektują się kąpielą sodową.

Obrus z barszczem bawią się w kontrasty.

Nucę mantrę: spokojnie, rób swoje… byle z głową.

W tle kolejny raz „Last Christmas” Georga Michael’a.

Czuję z piekarnika; piernik będzie dobrze wypieczony.

To nic. Spód odkroi się. Nie musi być jak idealny, jak od Hukera.

Grunt, że domowy, smaczny i prawie niespalony.

Karp „ dochodzi” na patelni, pod pierzynką z cebuli.

Śledzik kusi na słodko, słono i w zalewie.

Mąż wraz z dziećmi głód już chyba też poczuli.

Słychać to w ich głośnym, pastorałkowym śpiewie.

Już wszystko gotowe – szepczę radośnie zdumiona.

Czekamy więc aż TA gwiazdka zaświeci na niebie.

Potem bierzemy bliskich blisko, najbliżej, w ramiona.

Zdrowia, szczęścia i… bądźmy dobrzy dla siebie.