Pewnego razu w przepiękny dzień,
DIABEŁ za sobą zobaczył cień.
To ANIOŁ z nieba sfrunął do niego.
Czy możesz mi chwilkę poświęcić kolego?
No jasne, rzekł DIABEŁ z uśmiechem do ucha.
Jak miło, że jesteś, uważnie Cię słucham.
Dlaczego Ty jesteś taki zły?
Tak bardzo cieszą Cię ludzkie łzy?
Oj, cieszą, cieszą, to moje marzenia,
by opanować ludzkie istnienia.
Wysilać i trudzić się wcale nie muszę,
bo coraz łatwiej mieć każdą duszę.
Bez starań wielkich rękę podaję
i wszystko na tacy prawie dostaję.
Słabe istotki na ziemi żyją,
nie chcą się męczyć i z tym się nie kryją.
Swobodę życia za cel główny mają,
poświęcać dla innych nie zamierzają.
A może ANIELE i Ty chcesz być z nami?
Po co masz machać ciągle skrzydłami,
ludzi namawiać by dobrzy byli,
uczciwie według wartości żyli.
Tyle Cię pracy to przecież kosztuje,
a człowiek z Boga i tak żartuje.
ANIOŁ pokiwał głową do niego,
przykro mi DIABLE mój drogi kolego.
Ja wierzę mocno w ludzkie istnienia,
niech mego zdania nikt już nie zmienia.
Niech każdy na ziemi pełni swą rolę,
bo ja ANIOŁEM niż DIABŁEM być wolę.