Gdyby choć skrawek mieć Twej szaty Muzo,

Może pomysłów posiadałbym dużo.

A tak odziany tylko w swe łachmany,

Pisać nie mogę, jestem załamany.

Staram się , trudzę, stare myśli drążę,

Nie wiem, co robić. Czy przed stosem zdążę?

Krążą te wydrążone myśli po mej głowie.

Dajcie choć jeden pomysł !O bogowie.

Taki, by wszyscy, nawet ludzie prości ,

Czytając mój utwór nie czuli już złości

 I rozumieli.  By w sposób obskurny

Nie nazywali mnie szmatą , lecz surowcem wtórnym.

By przychodzili do mnie z otwartą przyłbicą,

A ja nie  musiałbym wtedy, przywalać kłonicą.

I żebym po swym wpisie, rankiem czy wieczorem,

Nie był już nazywany, tu, prowokatorem.

Wtem nieba się rozwarły, stanęły otworem

I głos gromki mnie doszedł: „Huker,  ty masz z gorem”