jestem
zagubiony jak egzystencja życia rezygnacja płonie po diabelskiej zemście.. ostatnie cienie niecierpliwe spotykają
szaleństwo absurdu

widzę
martwy obłęd ucieka ze śmiechem
cieszysz się płacząc
ukryta rozpacz zabija śmierć!

ukazuję
spójrz tylko, jak nieczuła łza spada na kamień
martwe kłamstwo pluje na to...
ponownie opętane widzi jego rozpacz

nikt nie płacze
zbrodnia łapie zagubioną jak ciało samotność
krzyczą zakrwawione ciała
pożądanie winy ukazuje czarny kruk to koniec