Tańczę zaklęta na wietrze, rozbijam sobą ciężkie powietrze W końcu padnięta leżę na ziemi, otulam się kolorami zieleni Patrzę ciekawie na chmury, świat wcale nie jest ponury Jestem cicha, łagodna, zwyczajnie wolna Powierzam myśli przyjaciółce róży, nic nie mówi, spadającymi płatkami na trawie wróży Opowiadam jej minione lata - cóż ma mnie chyba za wariata Biegnę stęskniona do jeziora, w jego objęciach - przyjemnie konam Woda napełnia mnie spokojem, nadszedł księżyc - jesteśmy we troje Wracam zimna i mokra, przytulam się do ognia Patrzę na tylko moje dziś gwiazdy, one ze mną, ja z nimi tak zasnę Umysł powoli gaśnie, dziękuję wam, że jesteście Tu ze mną i teraz, wierniejsze od przyjaciela...