Anlamı olmayan bir şiir!
Bana verdiğin yaşamda boğuşuyorum.
Kalabalıkta yalnız kalan,
Yalnız olunca hayattan zevk alan!
Gündüz gözümün önündekini göremediğim,
Gözlerimi kapatınca nefes aldığım,
Bir dünyada yaşıyorum.
Nezaketim, sabrımı zorladığında!
Kibrin, sevgiye zarar verdiğinde!
Şeytan! 3 telli orağı ile dokununca!
Hemen açıyorum, turkuaz renk kolyeli resmini!
Ne senin saatin bana göre!
Ne benim gecem saatine göre.
Senin kutup bölgesinde gezindiğini!
Görüyorum... Ta! uzak çölün ortasında.
Hani dağdaki ayılara yol gösteriyordun ya!
Hani dağların rengi beyaz olduğunda!
Hani hayalini kurduğumuz dağ evine gelememiştim ya!
Uçağı kaçırmak bahaneydi, sebebiydi denizin ayaklarıma vurduğu prangalar.
Bu gece!
Ne yıldızlar mısralarını veriyor,
Ne ay cümlemin sonuna nokta koyuyor.
Sonradan anladım ki gitme dediğim sevgilim!
Yine kibrine yenildi.
Bu yüzdendir, bu geceki bu anlamsız şiirim.
Olsun!
Bu da nazar boncuğu olsun.
Bu şiir de anlamsız olsun....
Zaten anlamı olmayan yaşadığım şu yanlız kalabalıkta!
Anlamı olmayan bu şiir,
Ne beni üzer!
Ne seni düşündürür.
Ne de okuyanı.
getireskigunlerimi@outlook.com
Belki Bir Oyundu Ama Canımız Yandı
Hiç sormadı aşk, yaralarımızdan vurdu Sence İlk Adımı Hangimiz AttıH er yer toz dumandı, zaman göz ardıKandırdık kendimizi, zaten olmazdı Belki Bir Oyundu Ama Canımız Yandı Bir an dayanamam Bu dünyaya yaranamam Gitme sonum olur diyen dilin Kalbin yalan, vedan yalan, yalan Bana aşktan söz etme n’olur Senin sevdan, dünyan yalan
