Agop ile Eleni evlenmisler ve cicim aylari bittikten sonra Agop eve gelip koltuguna kurulur kurulmaz, gazeteyi yüzüne çekip Eleni'yle hiç ilgilenmez olmus. Günlerden bir gün Eleni Agop'tan ilgi beklentisi ile; -'Bre Agoppp! Mutfagin penceresi bozuldu, yaparsiinn?' Agop, gazeteyi yüzünden indirmis, gayet sinirli bir sekilde; -'Niye, ben pencereciiii?' Ertesi gün Eleni yine ilgi görmek umuduyla, -'Bre Agoppp, mutfakin muslugu bozuldu yaparsiinnn?' -'Niye, ben muslukçiii?' Bir sonraki gün - 'Bre Agoppp, tuvaletin sifoni bozuldu, yaparsiinn?' -'Niye, ben tesisatçii?' Ertesi gün eve gelen Agop bi bakar hersey tamir edilmis, -'Kuzum Eleni bunlari sen y aptinn?' -'Yoo..' -'E, peki kim yapti?' -'E, bilirisin, kapici Abdurrezzek'in bende gözi vardir, 'yaparsin?' dedim, o da dedi 'yaparim, ama bi sartla.'..' dedi... Agop merak icinde sorar,- ' Neymis?' Eleni : -' E,dedi bana, ya benimle yatarsin, yada bi pasta yaparsin.' Agop rahatlar, -' Peki kuzim, ne pastasi yaptin?' Eleni sinirlenir;- 'Niye, ben pastaciii? :)))

Adım atarken bir masal diyarına...
Usul usul içimize işlerken bu Unutulmaz ask!
Yasaktin, imkansızdın...Unutmak zorunda oldugum kara sevdamdın.
Ama hepsinden öte alın yazımdın..
Yürek sızım…
Diger yarım…
Ilk heyecanım,ilk askım….
En guzeli, en ozeli de askınla yanan bu kalbimin

Unutulmazıydın!...

YAŞAYABİLDİĞİN KADAR ÖZGÜR, PAYLAŞABİLDİĞİN KADAR ZENGİNSİN

YAŞAMAK fırsattır, yararlanmayı bil.

YAŞAMAK güzelliktir, kıymetini bil.

 YAŞAMAK mutluluktur, tatmayı bil.

 YAŞAMAK rüyadır, gerçekleştirmeyi bil.

 YAŞAMAK meydan okunmasıdır sana, karşı çıkmayı bil.

YAŞAMAK görevdir, tamamlamayı bil.

YAŞAMAK oyundur, oynamayı bil.

 YAŞAMAK servettir, korumayı bil.

YAŞAMAK aşktır, sevgidir, keyfinin çıkarmayı bil.

 YAŞAMAK bilmecedir, çözmeyi bil.

 YAŞAMAK verilmiş bir sözdür, tutmayı bil.

 YAŞAMAK hüzündür, aşmayı bil.

YAŞAMAK şarkıdır, söylemeyi bil.

 YAŞAMAK mücadeledir, kabullenmeyi bil.

 YAŞAMAK trajedidir, göğüslemeyi bil.

 YAŞAMAK maceradır, göze almayı bil.

 YAŞAMAK şanstır, kullanmayı bil

YAŞAMAK çok kıymetlidir, mahvetmemeyi bil.

YAŞAMAK yaşamaktır, uğruna savaşmayı bil.

Belki Hayat Alacaklıdır!

%%GD_PHOTO_ID%17740195%l%x1Z%%

Neler dilemedim ki şu hercai hayattan? Ne yüzsüzlükler ettim, hiç haddimi bilmeden. Sevdalar öldü gözlerimin önünde, üstelik en çok onlara güvenmiştim.

Yaşamla bir alıp veremediğim var benim, adını koyamadığım.. Belki de bu yüzdendir, geceler boyu kanatarak tırnaklarımı yazma ihtiyacım…

Ertelenmiş düşlerin son atımlık kurşunu gibiyim. Zulada saklanmışım. Kimseyi bulamazsa sevecek, her gördüğümde içimin titrediği; beni seçecek! Bir kurşun değilsen, reva mıdır sevdayı tek başına taşımak?

Belki hayat alacaklıdır benden, kim bilir? Onun defterinde ne borçlarım yazılı sayamadım ki! Hayasız sevişmelerin düşlerini kurduğum da oldu, bir tek papatya için ağladığımda; gece yarılarında yüreğimi kanattığım da oldu, ipiyle kuyuya inilemeyecek adamlara…

Ne kadar çok dileğim olduysa, ne kadar düşlediysem, o kadar alacaklı olabilir hayat benden.. Açarsak kara kaplıyı günü geldiğinde; onun sayfalar boyu yazılmış alacak hesabına karşılık; tek satırda bitivermiş borcu kazılıdır eskimiş sayfalarda.

Yaşıyormuş gibi yaptığım cahillik zamanlarından, elimde kalan yalnızca hayal kırıklığıysa eğer; bir kalemde silip atmalıdır tüm borcumu kader. Ama ne gezer!

Kalbimin kıblesini aşktan başka yana çevirmemişim. Sadece bu sebepten bile cezalandırılıyor olabilirim. Haksız diyemem ama haklı da sayılmaz. Hayata katlanılmayı kolay kılıyorken sevda, benim her nefes alışımda aşkı sayıklamam yadırganamaz.

Bildiğim, bilmediğim bütün yollara girdim. Adamın hasını da, namerdini de sevdim. Bıçak da oldum, yara da; hem kanadım, hem ağladım. Köpeklerin bile sessizlikten öldüğü arka sokaklarda, gece yarıları hiç sigarasız dolaştım. Kadın da oldum, efelik de ettim. Sesim kimi zaman dağları deldi, kiminde çığlığım ancak yüreğime erdi.

Hayatla hep alıp veremediğim oldu ve olmakta ama sonunda yaşam şunu öğretiyor: Bu şehrin caddelerinde umutsuz dolaşılmıyor!

Sen Orada Kal, Ben Gidiyorum!

%%GD_PHOTO_ID%17739988%l%x1Z%%...

Seni anlatmaktan yorgunum. Kimseye değil, kendime.. Seni özlemekten yoruldum. Vazgeçtim, gidiyorum.

Deniz olsam kururdum herhalde hasretinden. Bu ne karmaşa; ne dolambaçlı ve korkak bir yol! Üstelik bu kadar zahmete değecek tek bir ışık bile görmezken…

Ben vazgeçtim! Al senin olsun bu gökyüzü, bu dağ, bu orman.. Ben gidiyorum! Şehrin kalabalığına karışıp, insanların arasında yok olmaya gidiyorum.

Sıradanlaştırıyorum bizi, beni, seni. Herkes gibiyiz artık, herkes kadar olağan.. Böyle daha iyi olmalı! Bana değilse bile, sana iyi geliyordur sanırım…

Ne kadar boş olduğunu göremiyorsun bu hayatın! Sırtına aldığın yüklerin gereksizliğini anlamıyorsun.

Yüreğimdekileri anlatmak ne kadar zor bilsen! Bir insanın, ruhunu böylesine temiz ortaya dökmesi kolay mı sanıyorsun?

Arz ve talep meselesi elbette! Sen ne istiyorsun? Kendinden, benden, bu hayattan ne diliyorsun?

Sana çıkan bütün yolların kapalı olduğunu üzülerek görüyorum. Elimden başka bir şey gelmiyor. Duvarlarını aşamıyorum. Zaten artık canım da istemiyor…

Hevesim kırıldı! Bilir misin bu duyguyu? İçinin kıpır kıpır olduğu bir zamanı hatırla. Elinde, yüreğinde, aklında ne varsa paylaşmak istediğin o anları anımsa. Vardır mutlaka öyle zamanların, değil mi? Yoksa, zaten ben çok yanlış bir yolda yürüdüm demektir!

Yürek kıpırtısını söndüren cümlelerinden, egonun izin vermediği düşleri küçümseyişinden, özverisiz ve donuk hallerinden sıkıldım; gidiyorum!

Hep seni sevmeye niyetli yürekler bulacağını düşünüyorsan, haklısın! Çok gönül bulursun senin durağına uğrayacak. Ancak hiçbiri seni, kendini aşmaya zorlamayacak. Son savaşçı bendim; ben de gidiyorum!

Sıcak sımsıcaktı aşk
Yandı bu yaz ve yaktı bizi
Beyaz bembeyaz güller
Kuruyup düştü avuçlarımdan
Uzak çok uzak sanki
Ayrı dünyalardan bulduk birbirimizi
Tuzak bir tuzak belki
Güvendim bakışlarına çok sevdim seni
Ben de sevdim demek yetmiyor
Yanımda yoksun artık
Sensizliğe gücüm yetmiyor
Günler sensiz geçmiyor
Efsane olmuştu iki günlük sevdamız
Mevsimler geçti bak
Bitti aşk masalımız
Birtanem herşeyim sevdiğimdin sen benim
Rüzgarlarda uçup gitti unutuldu şarkımız...

Yeni Cosmo Freeroll Turnuvasına davet ediyoruz.

Daha fazla bilgi almak için buraya tıklayın.

Bu köhne soğuk şehir,
Bırak ellerimi,çekil yanlızlık,
Huzursuzum,mutsuzum işte...
Düş gözümden,düş yanlızlık,
Bu zalim,Taş duvarlı şehir...
Bırak kalbimi yumuşasın yanlızlık,
Girme hayallerimi,düşlerime...
Hayatım çık yanlızlık...
Fincandan fallar yalan söylüyor,
İnanmam bu aşk bizim yanlızlık,
Üç dert bir arada olmaz,
Çekil aramızdan git yanlızlık

• Ben senden önce yaşamadım;
• Aşkda acı çekmedim,bukadar.
• Hoyratça savrulmadım,rüzgarlarda hiç.
• Islanmadım yağmurlarda senle ıslandığım kadar.
• Ben senden önce yaşamadım;
• Uçurumlar geçmedim,gözüm kara.
• Fırtınalarım olmadı denizimde.
• Yelken açmadım yalın. Aşklara, 
• Ben senden önce yaşamadım;
• Tatmadım acıda olsa aşkı
• Sevmedim,ölesiye başkası;
• Dokunmadım sana dokunduğum gibi
• Koklamadım seni kokladığım,kadar.
• Bir gül edasında aşka düşmedim.
• Bülbül olup doyasıya senden önce ötmedim.
• ben senden önce hiç kimseyi;
•                                     ; Böylesine Sevmedim;
• __&__