"Każdy ma obowiązek pójść drogą, która biegnie przez jego wieś. Dlaczego? Co takiego znajduje się na tej drodze? Jaka siła każe nam rezygnować z wygody rzeczy znanych i stawić czoło wyzwaniom, mimo że chwała tego świata jest przemijająca? (...) takiej odpowiedzi nie otrzymamy w naszym obecnym życiu. Dopiero na końcu, gdy staniemy przed Stwórcą, objawią się wszystkie szanse, jakie były nam dane zarówno te wykorzystane, jak i odrzucone. (...) W tej najważniejszej dla człowieka chwili nie padnie pytanie, jak żyłem, ale jak kochałem. Ostatecznym rozstrzygnięciem tych poszukiwań będzie siła naszej miłości. Bez znaczenia okaże się to, co zrobiliśmy, w co wierzyliśmy, co osiągnęliśmy. Z tych rzeczy nikt nas nie będzie rozliczał, ale odpowiemy za to, jak kochaliśmy najbliższych. W niepamięć pójdą nasze błędy. Nie zostaniemy osądzeni za popełnione zło, lecz za dobro, którego nie uczyniliśmy. Albowiem trzymać miłość zamkniętą w sobie to postępować wbrew woli Boga; to dowód, że nigdy Go nie poznaliśmy, że kochał nas na próżno. Chwała tego świata przemija i nie ona nadaje życiu sens – dzieje się to za sprawą naszych wyborów, dokonywanych zgodnie z powołaniem, wiarą w ideały i wolą ich bronienia. Każdy gra główną rolę w swoim życiu i to właśnie anonimowi bohaterowie często pozostawiają najtrwalszy ślad."

                                                                                                                                                                                        Paulo Coelho