Ne hesaßını veremeyeceğim ßir günüm oLdu ne de vicdanımı Lekeleyen ßir geçmişim..Ne hissettiysem onu söyLedim , onu yaşadım. Yaşadığım ßir tek andan biLe pişmanLık duymadım. AsLa keşkeLerim oLmadı. Hiçbir zaman kendimLe vicdan mahkemesi yapmak zorunda kaLmadım. Karşıma ßazen gerçek yüzLer , ßazen sahteLer çıktı ama oLsun ßen yine sadece hisLerimLe yaşadım. AsLa sevmediğim ßirine seni seviyorum demedim , ya da asLa ßirini severken karşıLığını ßekLemedim. DostLuğuma değer ßiçmedim , sevgime ise hiç ßir zaman sınır çizmedim. Sevdiysem sonuna kadar gittim..ßazen çok kırıLdım , ßazen beLki de kırdım. Ama hata insana mahsustur dedim. Affettim , af diLedim. KimiLeri ßirden fazLa kırdıLar kaLßimi ama ben onLarı yinede affettim. OnLar ßeLki ßeni safLıkLa yargıLadıLar. ßeLki de içten içe sinsice güldüler. Ama asıL unuttukLarı şuydu; ßen aLdanmadım. ALdanan her zaman kendiLeri oLduLar ama ßunu anLayamadıLar. ßir insan kayßının ne oLduğunu ßiLemedikleri için. Kayßetmek onLar için ßir aLışkanLık haLine geLdiği için Oysa ßen hiç insan kayßetmedim. Sadece zamanı geLdiğinde vazgeçmeyi ßiLdim o kadar...