Gecelerse karanlık...
Yapraklar düşerken yorgun bedenine toprağın,
Ben yine yalnız, yine hüzünlü...

Güneş gömülürken ufkun ardına,
Bütün güzellikler hapsolurken karanlığa,
Tüm dünya dalarken uykuya,
ben yine yalnız, yine hüzünlü...

Ve yine
Ani bir irkiliş uygarlığa,
Saat sabahın beşi
Ben yine yalnız, yine hüzünlü...

                                                Draugluin