Nauczyli nas regułek i dat,
Nawbijali nam mądrości do łba,
Powtarzali, co nam wolno, co nie,
Przekonali, co jest dobre, co złe.

Odmierzyli jedną miarą nasz dzień,
Wyznaczyli czas na pracę i sen.
Nie zostało pominięte już nic,
Tylko jakoś wciąż nie wiemy jak żyć.

Dorosłe dzieci mają żal,
Za kiepski przepis na ten świat.
Dorosłe dzieci mają żal,
Że ktoś im tyle z życia skradł.

Nauczyli nas, że przyjaźń to fałsz,
Okłamali, że na wszystko jest czas.
Powtarzali, że niw wierzyć to błąd,
Przekonali, że spokojny jest dom.

Odmierzyli każdy uśmiech i grosz.
Wyznaczyli niepozorny nasz los.
Nie zostało pominięte już nic,
Tylko jakoś wciąż nie wiemy jak żyć.

Dorosłe dzieci mają żal,
Za kiepski przepis na ten świat.
Dorosłe dzieci mają żal,
Że ktoś im tyle z życia skradł.

Na rozstaju dróg stał samotny krzyż
Rano witał dzień, wieczorami śnił
Przychodziłem tam gdy mi było źle
Rozmawiałem z nim, wsłuchiwałem się
Stare mądre drzewa wiedzą co i jak
Tak jak Anioł z Nieba zawsze dają znak

Tańczę nad przepaścią od tylu lat
Rodzę się na nowo każdego dnia
Z duszą na ramieniu przed siebie gnam
Droga wprost do nieba, czy ja ją znam

W głębię morskich fal wyrzuciłem list
Parę zwykłych słów, niepokorną myśl
W górach szalał wiatr gdy schodziłem w dół
Rozdzieliłem świat chyba pół na pół
O czym teraz myślę kiedy idę tak
Czy zobaczę na swym niebie znak
Jestem tu i tam
Noc zabija noc pytam siebie sam
Czego mi potrzeba, wzlecieć tak jak ptak
Droga wprost do nieba, czy ja ją znam

Tańczę nas przepaścią od tylu lat
Rodzę się na nowo każdego dnia
Zduszą na ramieniu przed siebie gnam
Droga wprost do nieba czy ja ją znam...

Ona była wodą - a on brzegiem pustych plaż
Małe okręty - dzieci bez skaz
Ona była sztormem - a on deszczem, który spadł
Dwoje na drodze - smagał ich wiatr

Ona jak talizman - on jak chłopiec, co się bał
Jak młode orły - tańcząc wśród skał
Nigdy nie wiedzieli czym to może skończyć się
Byli tak dumni - nie znali się

Tak jak młode orły...
Tak jak młode orły...
Tak jak młode lwy...
Tak jak ja i ty - kochali się

Jak woda i ogień, jak cnota i grzech
Czasami tylko gubili się
Wciąż nienasyceni - któż mógł złapać taki lot
Ciągle spragnieni, spragnieni bo:

Tak jak młode orły...

Czy widzisz tę zgraję, tych ludzi te psy ?
To polowanie, to nie są już sny
Ona była wodą - on wodę tę pił
Razem spłoszeni - razem bez sił

Tak jak młode orły...