Şiir yazmak!
Gündüzleri! maden ocağındaki sonu olmayan tünelin ucu.
Geceleri bir yudum su...
Geçen süre kadardır. Benim için.


Şiir yazmak!
Sahilde dalgalarda kaybolduğum,
Kalabalıkta kendimi bulamadığım, anlardır.
Sayısını bile bilmem.
Dalgalara karışan buruşmuş kağıtlar!


Şiir!
Para ile satılmayan.
Gülerken başlığı olmayan.
Ağlarken, gözyaşı ile sayfaları dolduran.
Kelimeleri ''Yalnızlar Dükkanı''nda satılan
Bir canlı gibidir!
Benim için.
Şiir yazmak!
Prangaları olmayan
Bir köleliktir benim için.


Bir tek ben miyim? Karın tokluğuna çalışan.
Bedelsiz çalışırım, kağıda, kaleme!
Masamda bırakılan bir yudum su!
Yeterlidir benim için!
Kanayan içimdeki lakırdıları aktarmaya!
Beyaz sayfalara!


Ne zaman gözlerim uzaklara dalarsa!
Ne zaman uçsuz bucaksız dağlarda dolaşırsam.
Seninle kavga ettiğim her gecelerin sabahında!
Anahtar deliği olmayan odalara hapsolduğumda!
Işıkların ne zaman gözlerini kapatırsa!
İşte o zaman başlar benim mesaim.


Tıpkı şimdi olduğu gibi!
Alabilirsin!
Yine bedeli olmayan gözyaşlarımın,
Döküldüğü beyaz sayfaları!
Beğen
Yorum Yap
Paylaş