Yine derdim aynı!
Neden hep yağmurdan bahsediyorsun! diyorlar.
Çise yada tek tük yağdığında değil!
Sel olduğunda temizlediği için.
Yada bulutlar!
Az üflediği zaman ferahlık.
Çok bağırınca;
Seni çizdiğim kağıtlarla beraber, seni de uzaklara götürüyor.
Tüm kumsalları gezmemin sebebi bu.
Eskisi gibi olan dalgaları arıyorum.
Eskiden dalga ayağımın yanına gelmeden gidiyordu.
Kumsala çizdiğim şiiri silmeden gidiyordu.
Şimdi...
Hep kızgın.Tamamen siliyordu.
Hatıraları!
Biliyor musun, sadece geceler eskisi gibi.
Beni kıskanmayan sadece geceler.
Çünkü, kalbimden dökülen beyaz sayfaları armağan ediyorum.
Bu gece farkettim.
Geceleri beyaz sayfalara değiştirdim.
Gecelere kalbimin sesleri ile dolu kağıdı verdim.
Karşılığında seni aldım.
Meğerse almamışım.
Bilmiyorum acaba geceler mi beni aldattı ?
Bilemiyorum.
Çünkü yıllar boyunca tek dostum gecelerdi.
Tek alışverişim kağıt ile sevişmelerimdi.
Sadece karanlık bizi izlerdi.
Ama, karşılığını hiç istemedim.
Sen karşıma çıkana kadar.
Biliyor musun, kavgalarımızda bile sana daha yakındım.
Ve sen de bana!
Ama, şimdi bana yazmayı bile unutuyorsun.
Hatta, sana birşey vermediğim halde...Teşekkür ediyorsun.
Geceler beni senden kıskandı.Sen beni kıskanmadın.
Ama unutma!
Ben gecelere büyük bedel verdim.
Sana karşılık.
Bir şairin, kalemini satması kadar acı bir şey yok.
Keşke bunu bilebilseydin.
Ve gördüm ki!
Artık sana zarar veriyorum.
Lütfen üzülme.
Sana zarar vermeyeceğim.
Gittiğimi zannetsen de, senin nefesinden daha yakın olacağım.
Sigaramın dumanında seni hissedeceğim.
Seni öpüyorum.
Her gece öpeceğim.