Pewna legenda opowiada o ptaku,który śpiewa jedynie raz w życiu,piękniej niż jakiekolwiek stworzenie na Ziemi.Z chwilą gdy opuści rodzinne gniazdo,zaczyna szukać ciernistego drzewa i
 nie spocznie,dopóki go nie znajdzie.A wtedy, wyśpiewując pośród okrutnych gałęzi,nadziewa się na najdłuższy,
najostrzejszy cierń.Konając wznosi się ponad swój ból,
żeby prześcignąć w radosnym trelu słowika i skowronka.
Jedyną najświetniejszą pieśnią,za cenę życia.Cały świat zamiera, aby go wysłuchać,uśmiecha się nawet Bóg w Niebie.
Bo to, co najlepsze, trzeba okupić ogromnym cierpieniem...
Przynajmniej tak głosi legenda.Ptak z cierniem w piersi wypełnia niezmienne prawo.Coś niezrozumiałego pcha go,by przebić się i zginąć śpiewając.W chwili,gdy cierń wchodzi w ciało,nie pojmuje jeszcze,że to śmierć.Śpiewa i śpiewa,aż zabraknie mu tchu.Lecz my, gdy wbijamy ciernie w nasze piersi, jesteśmy świadomi, a mimo wszystko robimy to... mimo wszystko.

The Thorn Birds(McCullough Colleen)

Życie jest okazją-wykorzystaj ją.
Życie jest pięknem-zachwycaj się nim.
Życie jest rozkoszą-skosztuj go.
Życie jest marzeniem-urzeczywistnij je.
Życie jest wyzwaniem-podejmij je.
Życie jest obowiązkiem-wypełnij go.
Życie jest podróżą-wybierz się w nią.
Życie jest zabawą-baw się.
Życie jest drogie-ceń je.
Życie jest bogactwem-chroń je.
Życie jest miłością-kochaj je.
Życie jest tajemnicą-odkryj ją.
Życie jest cierpieniem-pokonaj je.
Życie jest pieśnią-śpiewaj ją.
Życie jest walką-wygraj w niej.
Życie jest teatrem-zagraj w nim.
Życie jest przygodą-doświadcz jej.
Życie jest życiem-przeżyj je.
Życie jest szczęściem-weź je.

Proszę nie marnuj go.
Ono jest bardzo cenne.

Wychodzę na spacer Chcę z Tobą
Czy pójdziesz ze mną?
Będziemy szli Plantami Spleceni ramionami
A potem marzeniami sobą,
Upajać będziemy się wiosną
Wiesz, to nie sen, nie zjawa
Ani internetowa zabawa
To są pragnienia młodości
O niespełnionej miłości
To są dorosłe marzenia
O tym czego nie ma?
Chcę z Tobą Czy pójdziesz ze mną?
Będziemy tutaj razem
Przeciw zbiegowi zdarzeń
Będziemy się kochali
Nawet z takiej oddali Chcę z Tobą
Czy pójdziesz ze mną?
Wiem, to brzmi absurdalnie
I całkiem nierealnie
Choć każdemu może się zdarzyć
To, o czym nie przestał marzyć.

Kiedy chór bogów usypiał niebo ,
gwieździsty blask westchnął na skrzydłach miłości.
Ruchem żywiołów stworzył ogród kwiecia,
potęgę swą i ilością strojów – przesycił.
Słońce złoci każdy kwiat inny,
słodką harmonię w pyłkach rozsyła,
gracją zachęca do niecierpliwych żądz.
Ostrością wzroku szukam KWIATUSZKA,
co słodyczą kochania karmi.
Moje serce z płomieni pochodni,
wędruje po schodach wiodących,
szmeru nasłuchuje i w lśnieniu żaru kwiecia – znajduje.
Serce mdleje w powiewie jasności twarzy,
udręczony brakiem rozkoszy widzę:
PANIĄ MOJEJ DUSZY
- co tęsknotę w perzynę obróci.
Wzlatuję muśnięciem JEJ spojrzenia
– symptom trwonienia miłości i radości,
do NIEJ przenika;
ONA usposobieniem Anioła we mnie wnika.

"Człowiek może postąpić dziesięć razy źle, potem raz dobrze i ludzie z powrotem przyjmują go do swoich serc. Ale jeśli postąpi odwrotnie: dziesięć razy dobrze, a potem raz źle, nikt już więcej mu nie zaufa." Jonathan Carroll