Kocham Cię – pełne czułości, oddania, zapewnienie, że zawsze na tę miłość można liczyć, że zawsze w chwilach próby ta miłość pójdzie za tobą i nigdy nie zawiedziesz się.

Kocham Cię – poprzez szacunek do życia, poprzez nadzieję i zrozumienie, wybaczenie i wsparcie, kocham cię człowieku boś mnie podobny i jak ja czujesz ból.

Kocham Cię – wyszeptane skrycie, bez nadziei na przyszłość, nie wykrzyczane, nie wyśpiewane, tajemne na zawsze kochanków kochanie.

Kocham Cię – sensem życia tchnące, mówiące: widzisz tyle dostałem i doceniam, pewne, że właśnie dla niego pójdziesz poprzez piekło, spalisz się w trwodze i odrodzisz w nadziei, wciąż pełne niepokoju, wyczekujące, na zawsze oddane, kocham Cię.

Kocham Cię – smutek w oczach zaciągające, wyślizgane, wygasłe jak stare palenisko, które jeszcze mówi, spójrz te popioły to był kiedyś ogień, jak pudełko w piękny papier opakowane, wewnątrz zaś tylko pustka i odpowiesz wiem, wiem, że nie warto wsłuchiwać się w jego drżenie, jest już dawno utracone, rzucane jak ochłapy sforze bezpańskiej stało się odpadem, wyjałowione i destrukcyjne, wynaturzone i bezduszne, pochłania niby czarna dziura emocje tych, na których spada.

Kocham Cię – lękliwe i nieśmiałe, wyszeptane w trwodze odrzucenia, budzące rozkosz, wskazujące drogę ku gwiazdom, mówiące: nie pozwolę cię skrzywdzić, zawsze będę z tobą, pokonam każdą słabość, nie zawiodę, nie zdradzę, nie pozostawię w potrzebie, będę twoim oparciem w każdej sytuacji i nawet z oddalenia zawsze będę twoje, prawdziwe i wierne.

Kocham Cię – z respektem i szacunkiem dla twego człowieczeństwa, dla twych słów i nadziei, dla marzeń, których nie obawiasz się przy mnie wypowiadać, dla twych przekonań, respektuję twój styl, twój sposób na życie aczkolwiek nie omieszkam szczerze wypowiedzieć swego zdania, kiedy czyny twe bolą, kocham cię w przyjaźni.