"Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne   pobojowisko."

Co, by było, gdyby twarz człowieka mogła dokładnie wyrazić całe wewnętrzne cierpienie,
Gdyby zobiektywizowała się w akcie ekspresji cała wewnętrzna męka... ?
Czy moglibyśmy jeszcze rozmawiać ze sobą... ?
Czy nie musielibyśmy wówczas mówić, zakrywając rękoma twarz... ?
Życie byłoby praktycznie niemożliwe,
Gdyby owa nieskończoność odczuć, jaką w sobie nosimy,
Bo uzewnętrzniała się w rysach twarzy.
Nikt nie miałby już odwagi przejrzeć się w lustrze,
Bo w groteskowym i tragicznym zarazem wizerunku twarzy
stapiałyby się w jedno plamy i wstęgi krwi,
Rany, co nigdy się nie zabliźnią i strugi łez,
Co nigdy nie będą powstrzymane.

https://www.youtube.com/watch?v=uuZE_IRwLNI

Spokojnej Pełnej Odpoczynku Nocy ...