by uśpioną duszę przywrócić do życia
miłość i szczęście muszą ją otoczyć
zauroczone gwiazdy tylko dla niej lśnić
a słońce ogrzewać swymi promieniami
pieśń szczęścia poniesie wnet ocean
wulkan namiętności wybuchnie nad światem
dusza uwierzy na nowo w sens istnienia
przesłanie niebios otworzy jej bramy

tęsknota za życiem musi być ogromna
wszechświat zachęcić do wielkiej miłości
pieśń istnienia zapachnieć jaśminem
z arkadii kwiaty miłości przyfrunąć

dusza odżywa w kwiatach życia co dzień
dzięki niej świat promienieje tęczą
muzyka duszy przepływa przez wieki
marzenia jak kwiaty nie więdną w wazonie

rozbudzone dusze bywają nieśmiertelne
niby święte kamienie po globie rozrzucone
młodością wiosny trwają rozkwitnione
by zabłysnąć letnią porą słońca
a w stan uśpienia powrócić jesienią