wezmę cię trzepotem rzęs

sponiewieranych nieprzespaną nocą

ostatnim drżeniem zapomnianej dziewicy

skrytej pomiędzy rozwiązłością a lubieżnością

przekupię zgubną, kobiecą ulotnością

balansującą na krawędzi zmysłów

zwiodę afirmacją twojego ideału

pulsującego wśród martwicy uczuć

a potem z gracją ostatniej kochanki

usiądę naprzeciwko twoich myśli

i bezczelnie zapalę skręta

z wczorajszych wspomnień