z upodobaniem kładziesz zaciśniętą  linię ust
na słowach wciąż niewypowiedzianych
nieśmiałym gestem przygarniasz ciepło
leniwie pełgające pod sennością powiek
cykliczność przemijania odliczasz ilością barykad
tworzonych z tłumionych uderzeń serca

/maskowanych narcystyczną bezczelnością/

budując  od nowa swoja tożsamość
zatracasz się w odczuciu pragnienia wolności
żarliwość oddechu znaczonego kłamstwem
bez namysłu skazujesz na obumarcie

a jednak wciąż szukasz siebie
w odpowiedziach milczenia