Wieczór zasnuwa już świat,
cieniutką mroku mgiełką.
powoli zapalają się,
na niebie małe światełka.
To tu, to tam, spójrz w górę
zobacz sam,
to nocka ciemna;
tajemnicza branka,
zapala świece - oczekując już na swego kochanka.
Ubrana tylko w granatową szatę błyszczy juz cała
księżycową poświatą,
Oczy jej płoną pragnieniem gorącym,
usta chłodne,
czekają na pocałunki jego głodne,
aż pachnie cała,
wilgotnym pragnieniem,
powietrze wiruje wokół,
przepełnione jego miłosnym uniesieniem.
Światełka się skrzą i znikają,
czy gasną?
Nie one w dół spadają,
życzenie pomyśl szybko bo wtedy własnie się spełniają!