Dziękuję Ci, że zawsze byłeś przy mnie,
Dziękuję Ci za oczy jak u dziecka,
Dziękuję Ci za Twoje piękne sny,
Dziękuję Ci za Twoje duże łzy,
Dziękuję Ci za wszystko, coś mi dał,
Dziękuję Ci za to, że kochałeś mnie,
Dziękuję Ci za każdy pocałunek,
Dziękuję Ci za spacer po południu,
Dziękuję Ci za każdy miły wieczór.
Przepraszam, że byłam taka nieznośna,
Przepraszam, przepraszam Cię...
Przebacz mi to wszystko i już zapomnij...

Stoisz obok mnie w ciemności,
ja przytulona do Ciebie z radości,
i ten uśmiech delikatny i miły,
i ten głos wesoły i nieśmiały.
Ja jednak boję się tej naszej miłości,
tej szarej i głupiej wierności,
Drżą mi ręce, gdy chwytasz je w swoje
i gdy całujesz, gdy tak stoimy w ciemności oboje.
Na jak długo miłość ta będzie trwała,
czy zgaśnie jak gwiazda, czy nadal będzie trwała?
Ty wiesz jednak, że jesteś mym celem miłości,
pragnieniem, smutkiem i westchnieniem
w samotności.

Jeśli mnie kochasz,
napisz mi, proszę cię;
jeśli jesteś nadąsany na mnie,
napisz mi także
mimo swego nadąsania.
Zawsze będzie dla mnie
wielką radością, gdy otrzymam list od przyjaciela,
jeśli jest nawet trochę zagniewany.
Zatem zdecyduj się...
Otrząśnij się ze swej ociężałości!
Nie mów,
że nie masz nic do napisania.
Jeśli nie masz co mi napisać,
napisz mi,
że nie masz co mi napisać:
będzie to dla mnie
już coś ważnego i radosnego!

Życie jest pełne wrażeń...
Kochasz...
Miłość czasem rani,
lecz kochasz dalej.
Przyjaźń...
Zdrada...
Rozczarowanie...
Tym wszystkim życie jest usłane.
Każdy ma swój własny świat,
w którym żyje, co do sekundy
na czas.

Łzy są krótkie i długie, małe i duże
odważne i tchórzliwe.
Każdy człowiek ma łzy,
które lecą, fruną po policzku
i płoną gorącym ogniem.
Łzy mają swój kres,
lecz każda łza- to cząstka nas!