غم از کنار سرم ویز ویز می‌گذرد/

تو نیستیّ و زمان نیز ریز ریز می‌گذرد

همیشه فرصت عاشق شدن کم است، دریغ:/

بهار رفته و پاییز نیز می‌گذرد

ببین چه بین من و خودنویس و خاطره‌ها/

و نور و دفتر شومیز و میز می‌گذرد

کسی که می‌درود هندوانه را در برف/

چه شاد از دل جالیزِ لیز می‌گذرد

به خنده گفت که “این نیز بگذرد!”، گفتم:/

همین عبارت “این نیز…” نیز می‌گذرد

تمام شهر پر از اشک شد که یار آمد/

و حال، با کرجی از ونیز می‌گذرد

گذشته دوره‌ی حافظ ولی هنوز منم/

که کرده جامه‌ی پرهیز و هیز می‌گذرد

به چاه چانه‌ی یوسف رها شده‌ست “عزیز”/

ببین که “یوسف” از این پس عزیز می‌گذرد

دلم شکست، دلم سوخت، منتها یک چیز:/

زمان حمله‌ی چنگیز، تیز می‌گذرد!

والنتاینتان

مبااااااااااااااااااااااااارک