همیشه فرصت عاشق شدن کم است،

بار امانت مي‌کشي وز بار آن ايمن وشي

ترسم که نتواني ادا روزي که الزامت کنم

بر خويش بندي نام من، گردي به گرد دام من

تا خلق گويد: خاص شد، من شهره‌ي عامت کنم

ما بد امانت دارایی هستیم.نعمتش می خوریم با همون نافرمانیشو می کنیم.با این که هیچ بودیم و اون ذات مقدس ما رو خلق کرده به کلی فراموش کردیم.انگار از اول این شکلی بودیم گرچه الانم هیچی نیستیم ولی فکر می کنیم همیشه زنده و سالم و...اما وای به اون موقع که بگن جناب با این امانت های ما چی کار کردی؟؟!این همه نعمت دادیم چرا این همه گناه کردی چرا چرا چرا؟؟؟

( روی صحبتم با خودمه و همه اونا که مثل من از خدا خجالت زده هستن )

تا چشم به هم بزنیم می بینیم که دارن خاکمون می کنن و دستامون خالیه خالی مونده، نه خدا رو شناختیم و نه از عشق به اون چیزی فهمیدیم، همش تو فکر دنیا بودیم و امروز و فردا کردیم که عمرمون تموم شده و هیچی به هیچی. کدوم یکی از ما مطمئنیم که فردا هم زنده هستیم و وقت داریم که عاشق بشیم؟ از بزرگی شنیدم «تا ذره ای محبت غیر خدا در دل باشد، محال است انسان به چیزی از اسرار الهی دست یابد» پس تا دیر نشده بیاید همه با هم خالصانه از غیر او دل بکنیم و عاشق خودش بشیم. انشا....

نشانه هایی  که می توان آن ها را معیار موفقیت در تحصیل عشق به خداوند دانست،

برخورداری از قلب سلیم و اخلاق نیک
 مبغوض گشتن دنیا
 برخورداری از بردباری و آرامش
. بهره مندی از صدق و راستی
. خطور دانش در ذهن
. برخورداری از عبادت نیکو
 . دوست داشتن امانت .

یا رب ز شراب عشق سر مستم کن
و زعشق خودت نیست کن و هستم کن
از هر چه جز عشق خود تهی دستم کن
یکباره به بند عشق پابستم کن.

>>>>>دوستان روز سه شنبه زیبایتان بخیر و شادی