Przyjaźń nie jest czymś, co działa ściśle według reguł, których możemy się nauczyć.
Przyjaźń i miłość jest sztuką,
ale nie rodzajem sztuki komercyjnej nastawionej na tani i szybki efekt.

Przyjaciele to indywidualiści, którzy dobrowolnie ryzykują bycie z innymi  - to ludzie, dla których dzielenie się swoją unikalną osobowością
i radością przebywania ze sobą nawzajem, jest efektem wspólnej decyzji.
Bez przyjaciół nie jesteśmy w pełni ludźmi.
Przyjaciółmi musimy być i przyjaciół musimy mieć.

Tak naprawdę, żyjemy na tyle, na ile istniejemy dla innych ludzi,
lecz tylko wobec Przyjaciela możemy zaistnieć także w tym, co jest w nas najgłębsze, a zarazem najwrażliwsze.
Jesteśmy tutaj podobni do kwiatów, które pragną rozwinąć pąk,
aby ukazać swoje wnętrze, lecz by było to możliwe, muszą być otoczone światłem i ciepłem.
Zapewne właśnie na tym polega tajemnica szczęścia,
iż jest się wzajemnie dla siebie słońcem i kwiatem, który rozkwita w ciepłym spojrzeniu,
w jasnym uśmiechu,
w dobrym słowie,
w życzliwym geście,
w serdecznym dotyku akceptacji...