.عقل همچون پروانه است و معشوق چون شمع .

هرچند که پروانه خود را بر شمع زند ، بسوزد و هلاک شود .

 اما پروانه آن است که هرچند بر او آسیب آن سوختگی و الم (درد و رنج) میرسد از شمع

 نشکیبد و اگر حیوانی باشد مانند پروانه که از نور شمع نشکیبد و خود را بر آن نور بزند ،

 او خود پروانه نباشد و اگر پروانه خود را بر نور شمع بزند و پروانه نسوزد ، آن نیز شمع

 نباشد .

پس آدمی که از حق بشکیبد و اجتهاد ننماید ، او آدمی نباشد و اگر تواند حق را ادراک

 کند ، آن همحق نباشد .

پس آدمیست که از اجتهاد خالی نیست و گردِ نورِ جلالِ حق می گردد ، بی آرام و بی

 قرار .و حق آن است که آدمی را بسوزد و نیست گرداند و مُدرک هیچ عقلی نگردد.