W ostrym porannym słońcu 
błyskała złoceniami 
fala nią kołysała 
jak dziewczyna biodrami.

Niczym ogar na smyczy 
który rwie się na łowy 
cumę szarpała mocno 
jak koń co ma narowy.

Bryza grała na wantach
z szotami się droczyła 
jak więzień o uwolnieniu
o wypłynięciu marzyła.

Zerwała się znienacka
jak ptak gdy go coś spłoszy
piersią wodę przecięła
kil przeszedł dreszcz rozkoszy.

Jak kreacją na balu
żagli bielą błysnęła
ślad na wodzie pozostał
w siną dal popłynęła.

IDOL