Czasem popadam w rozpacz
niekiedy w straszne złości,
nie mogąc przeboleć braku
artystycznych zdolności.

Malarzem będąc karierę 
zrobił bym momentalnie, 
malując dziś spotkaną 
kobietę przy fontannie.

Długie rozpuszczone włosy
w rannym słońcu błyszczały,
co rusz wiatrem smagane
ramiona odkrywały.

Powłóczyste spojrzenia 
słała przez lewe ramię,
jak żebrak w myślach prosiłem 
by raz zerknęła na mnie.

Oczy jak dwa paciorki 
koloru coca-coli,
na ustach wyrazistych 
wesoły uśmiech swawolił.

Sukienka opinała 
zgrabne ciało modelki, 
z gracją po ziemni stąpała 
podziw wzbudzając wielki.

Jednego tylko pragnę 
jak świętość chcę adorować,
byś pozwoliła na zawsze
W sercu obraz zachować.

IDOL