Cichutko jak kot się skradam 
widzę jak mało nas dzieli,
spałaś jak wodna rusałka 
pośród niebieskiej pościeli.

Księżyc próbował Cię ostrzec 
kreśląc na twarzy miraże,
płyń dalej po niebie jam tu 
oczekiwanym żeglarzem.

Oddechy chwytałaś krótkie
pierś falowała miarowo,
chciałem najpiękniej jak umiem 
służyć Ci śpiąca królowo..

W obronie dotrzymać pola 
niczym bohater filmowy,
nawet z odległym księżycem
też byłem walczyć gotowy.

Jak tytan niebiosów sięgać
moc gwiazd zwieść wielkim wozem,
na ziemi rozścielić abyś 
po mlecznej stąpała drodze.

Kiedy noc dobiegnie końca 
wtedy nowy dzień nastanie
podać śniadanko do łóżka
całując na powitanie.

IDOL