W centrum miasta mieszkała
na Miłosnej pod piątką,
zepchnięta na ubocze
zwykłe brzydkie kaczątko.

Pogodna i uśmiechnięta
skromna w swojej prostocie,
dzielnie swój krzyż dźwigała
w codzienności Golgocie.

Nie dbała wcale o siebie
o innych wciąż zatroskana,
nie goniła za modą 
zawsze skromnie ubrana.

Wreszcie cud się wydarzył
pękły serca bastiony, 
rycerz na białym koniu 
zjawił się upragniony.

Włosy wiatrem skręcone
usta poczerwieniały,
oczy jak dwa bursztyny 
białe zęby błyskały.

Jak za dotknięciem różdżki
co dzień piękniejsza była
wzbudzając podziw i zachwyt 
miłość ją odmieniła.

Że szczęście kiedyś przyjdzie
nadzieja rodzi się płocha,
nikt nie poczuje życia 
kto mocno nie pokocha.

IDOL