W starym lesie gdzie bór tęgi 

 wśród gęstwiny modrzewiowej,
 pan słowiczek bierze cięgi
 od swej żonki słowikowej.

 Że go w domu niema grzmiała,
 wciąż w przestworzach tylko buja,
 znów ze sroką go widziała
 powiedz,czyś się w niej zabujał?

 Innym razem koło buku
 na gałęzi starej sosny,
 do kukułki krzyczał kuku
 jak skowronek był radosny.

 Nie tak dawno przy dąbrowie 
 tam gdzie rosły wielkie dęby,
 komplementy prawił sowie
 miły był dla młodej zięby. 

 Ciągle obcym pięknie śpiewa
 a mnie biedną zaniedbuje,
 już od rana z domu zwiewa
 ze wszystkimi romansuje.

 Ja Cię wcale nie zostawiam
 inne dla mnie to marnota,
 słówkiem miłym je zabawiam
 Ciebie jedną tylko kocham.
 

 IDOL