Dzień się jak świeca dopala
gasną słońca promienie
pierwsza się gwiazda zapala
na nieba wielkim akwenie

w powietrzu pełno wilgoci 
skończyła się majowa burza
rosa na trawie się złoci
woń roślinności odurza

idziemy wśród drzew zieleni
na spotkanie nadciągającej nocy
jak nicią pajęczą spleceni
w uczuciu swoim głębocy

po łąki stąpamy kobiercu
wśród żab głośnego rechotu
z uczuciem miłości w sercu
i głów kolorowego zawrotu 

ramię jak płaszcz otula
Twe nagie,krągłe ramiona
pożądania toczy się kula
jak toń sztormem zburzona
 
kres już spacerku, rozstanie
i z nim związane niuanse
namiętny pocałunek na pożegnanie
bo jutro daje, nowe szanse.

IDOL