Nikomu kto żyje
na ziemskim padole,
nie dało się uciec 
wyprowadzić jej w pole.

W każdym przeżytym dniu
wieczorem gdy przyklękam,
oswajam się z myślą
i wcale się nie lękam.

Ze straszeniem piekłem
przesadzono słono,
przenieść się nie boję
na Abrahama łono.

Myślami przebiegam
rajskie okolice,
widzę wszechobecne
Hurysy i Anielice.


Wygodnie się kładę 
w cieniu rajskiego drzewa,
czarującym głosem
piosenki im śpiewam.

Wierszykami wzruszam 
ulegając nastrojom,
chcę znów łamać serca
niebiańskim dziewojom.

Nie poddawajmy się
zbiorowej panice,
śpieszmy się umierać 
czeka nas raj i dziewice.

IDOL