Idzie teraz śmielej
zdjęto ciężar z Pana,
wygląda żałośnie
twarz błotem schlapana.

Ktoś z tłumu wybiega
życiem ryzykuje,
nie zważając na nic 
rany opatruje.

Uśmiechem dziękuje
Weronce Zbawiciel
w białym prześcieradle
zostawia odbicie.

Ciężki krzyż wkładają 
Piłatowe sługi
przeszedłszy kawałek
upada raz drugi.

Znów się z ziemi dźwiga 
aż z wysiłku dyszy
dochodzący z tłumu
lament niewiast słyszy.

Choć sam jest w opałach 
udziela pociechy
przecież jeśli cierpi
to za synów grzechy.

W każdy krok następny
resztkę sił już wkłada 
mimo że się stara 
trzeci raz upada.

cdn

IDOL