Idze chłop ulicą 
zły też jak cholera,
prawie w pół się zgina 
tak mu pierś przybiera.

Wreszcie się przytrafił 
parkan, sęk w nim dziura,
za którym się pasła 
młoda koza bura.

Lunął strumień długi
w kolorze burbona,
koza podskoczyła 
bo była spragniona.

Pije ssąc ze smoka
coraz dalej sięga,
jej gaśnie pragnienie
jemu zaś mitręga.

Życiodajny strumień
nagle się urywa,
koza ssie namiętnie 
facet ją wyzywa.

Po kilku minutach 
znika sroga wrogość,
już woła kozuniu
czując wielką błogość.

To co dobre mija
radość krótko trwała,
idąc paść się dalej
głośno zabeczała.

Toż to jest niewdzięczność
rzecze Bonifacy,
kiedy smoka ssałaś
wtedy było cacy?

Trzeba być gotowym
odporność swą ćwiczyć,
robiąc komuś dobrze
na wdzięczność nie liczyć.

IDOL