Czas – krople smoły
hejnału rzęsiste strugi 
myśli niesforne zasłaniasz
peleryną włosów.
Ucieczka,nogi z ołowiu 
serca strzępy zgubione
ripleyem zaczynasz się żywić
obawa - spustoszenie sieje.
Księżyca zaczynasz pragnąć
choć strach ma wielkie oczy
serce myślom ucieka
biec czy pozostać?
Ryzyko święci triumfy 
choć usta zaklęcie milczą
serca muzykę już słychać 
nie sposób nie zacząć tańczyć.
Jeszcze okazja ostatnia 
z ramion rejterady 
bezradnego dziecka 
rozumu kołysanka.
Kąpiel w oczu toni
nektaru pasieka pełna
dotyku ciepłe stróżki 
otwarte wrota raju
czy warto było czekać?

IDOL