Słońce już dawno wstało 
nie ulegając fobii,
wciąż jeszcze w łóżku leżę
choć dzień pierwszomajowy.

Myśl jak bumerang wraca
czasy to nie odległe,
kiedy pierwszego maja 
manifestować biegłem.

Zaszczytny obowiązek 
wobec ojczyzny spełnić,
depcząc mrzonki o wolności 
które na niczym spełzły.

Zakłady pracy, szkoły 
robole, decydenci,
barwny tworzyli pochód 
szturmówki, transparenty.

Chociaż to niebezpieczne
na rząd się biadoliło,
krzycząc w czasie pochodu 
„Partia jest naszą siłą”

Sekretarz kreślił wizję 
że wszystko jest bezpłatnie,
partia robi wszystko by -
ludzie żyli dostatniej.

Dzisiaj się w łóżku byczę
na pochód nikt nie goni,
socjalizm dawno upadł 
dobrobyt też w agonii.

Więc z łóżka się podrywam
do lasu maszeruję, 
głuchy na tani bełkot 
w śpiew ptaków się wsłuchuję. 

IDOL