Tuż za Długą Groblą 
na Wielkim Akwenie
mieszkał duży Ropuch 
piękny jak marzenie.

Szczytne miano nosił
pierwszy jezior amant
ciągle nie strudzony 
serc niewieścich łamacz.

Stale zapisywał 
wciąż nowe adresy 
na miłosnym polu
odnosił sukcesy.

W poniedziałek rano 
mały zrobił wypad 
na świeży towarek 
chciwym okiem łypał.

We wtorek wypocząć 
z rana mu się chciało 
wymoczyć co bardzo 
po nocy bolało.

Szczupak co w zaroślach 
czyhał resztki trawiąc 
zobaczył z daleka 
pływający kawior.

Zawstydzony Ropuch 
w gąszcz sitowi zmyka
uśmiechnięty szczupak 
zdobycz swą przełyka.

Po całych jeziorach 
świeża wieść gruchnęła
król stracił królestwo
gdyż nie ma już berła.

Jeśli czujesz w sobie 
miłosne ciągoty
nawet niosąc ulgę 
zważaj na klejnoty.

IDOL