Usta bez wyrazu 
oko smutkiem błyska 
intelekt uśpiony 
pomysłem nie tryska.

Radość co się zrodzi 
jak kamfora znika 
w marazmie się pogrążam
serce chłód przenika.

Tlącą się nadzieją 
wciąż pragnę się sycić
że nadejdzie chwila
by za pióro chwycić.

Codzienne dowody 
Twojej życzliwości
każą kres położyć 
pisania bierności.

Z otwartego serca
uczuć płynie rzeka
Idol znów na fali 
niech słowem urzeka.

IDOL