Jeszcze świt nie zdołał 
wczorajszych myśli przegnać
walizki spakowane
czas się z Krakowem żegnać.

Film się przewija wolno
niczym ostry erotyk
na twarzy czuję miękki 
płowych włosów dotyk.

Wczoraj wypite wino 
wyczuwam kubkami 
wargi spragnione które
płoną pocałunkami.

Z wieży hejnału płyną
linie melodyczne 
rozkoszy pozostałość
ślady ukąszeń liczne.

Łza co się z oka toczy 
wspomnienie użyźni
głęboka w sercu rana
która się nie zabliźni.

Jak kwiaty schną marzenia 
które na niczym spełzły
żegnaj rzec nie mogę
słowa w gardle uwięzły.

IDOL