Przez las nieprzebyty 
gdzie cisza trąbiła
do wsi zapomnianej 
droga prowadziła.

Kręta , wyboista
pośród chałup lichych
wokół których świecą
petunii kielichy.

Zewsząd dochodziło 
pszczół ciche bzykanie
kobietę spostrzegłem
opartą na ścianie.

Włosy opadały 
na krągłe ramiona
twarz jak u anioła
w prawo wykręcona.

Cieplutkim uśmiechem
buzia jej gorzała
wzrokiem niespokojnym
za kimś wyglądała.

Króciutka spódniczka
zgrabniuteńkie nogi 
trudy eskapady 
widok wynagrodził.

Ech porzucić miasto 
na wsi głuchej osiąść
cudowną gosposię 
już na zawsze posiąść.

IDOL