Przez wydm piaski miałkie
brnąc szept morza słyszę,
potężny Posejdon
falami kołysze.

Powód pragnę poznać
Twych uczuć atrofii,
do morza podążam
chcąc smutki utopić.

Po plaży się błąkam 
jak ronin bez pana,
myślami powracam 
do Ciebie kochana.

Gdzie oczy niebieskie 
usta karminowe,
gdzie nosek perkaty
włosy długie, płowe.

Mimo że odeszłaś 
ciągle tkwisz w pamięci,
serce jak ptak kwili
w oku łza się kręci.

IDOL