Niespodzianie dzisiaj
bańka szczęścia prysnęła
kiedy do raju wrota
przed nosem zatrzasnęłaś.

Słowa jak kamienie
me serce zmiażdżyły
łez gorzkich potoki 
marzenia rozmyły.

Twarz piękną kryjesz 
za czarnym woalem
przez co nieustannie 
wzbudzasz serca alert.

Oddalasz się spiesznie
wśród kompletnej ciszy
zatrzymać Cię pragnę
 wołania nie słyszysz.

Gdy już upadam
jak ranny Adonis 
spojrzeniem moc dajesz 
by znowu Cię gonić.

Niosąca niepewność
jak hazardu karta
nadzieja umiera
do muru przyparta.

Przegrany się dźwigam 
przybity brzemieniem
Ikarem nie będąc
żyć mogę wspomnieniem.

IDOL