Szronem błysnął pierwszy włos
to jesień bezlitosna,
chociaż wiosny minął szał
apetyt mi pozostał.

Jadłospis dobrany mam 
nowalie preferuje,
choć dobrze odżywiam się 
niedosyt ciągle czuje.

Gdy na ulicy rzucam 
dzień dobry do kobiety,
demon który we mnie śpi 
wilczy budzi apetyt. 
 
Coś chrupiącego bym zjadł 
mutację słyszę w głosie,
jak kiedyś za dawnych lat
 gołąbka w jasnym sosie.

Innym razem chętkę mam 
drapieżną wprost zwierzęcą,
wtedy spałaszował bym
w warzywach gicz cielęcą.

Gdy dokucza silny głód
to wpada mi do głowy,
cóż bardziej zadowoli
sprawdzony, nasz schabowy.

Jeśli nie pociągają 
przepiórki ani gąski 
dojrzałej wołowiny
wybieram smaczne kąski.

Radosny, nasycony
dopada mnie głos skruchy,
że ciągle mam apetyt
radować się - czy smucić?

IDOL