Party się rozkręcało 
kelner niósł Calvadosy
orkiestra tusz zagrała 
z wolna ucichły głosy.

Na dywanie strzyżonym
tak czerwonym jak piekło
ktoś na schodach się zjawił
prowadzących na piętro.

Pewnie anioł myślałem
chociaż suknia czerwona 
była wprost zaprzeczeniem
jak i odkryte ramiona.

Nogi lycrą świeciły
czułem się jak nowicjusz
ciało pożądane jak 
dozgonne beneficjum.

Z wdziękiem się poruszała 
co stopień światła bladły
kiedy się uśmiechnęła
wszystkim szczęki opadły.

Ciepłym głosem witała
dusza we mnie płonęła
obróciwszy na piecie
w gąszczu gości zginęła.

Cień pragnienia się rodził 
wraz z nim rosła myśl trwożna 
żeby z oczu nie stracić
byle tylko ją poznać.

Premierem być czy królem
dla niej bym zrobił wszystko 
byle tylko jej służyć
zawszę być przy niej blisko.

IDOL