W zatłoczonej sali
odkryłem istny cud,
stałaś pośród kobiet
jak mak wśród łanów zbóż.

Długimi palcami 
starałaś się ukryć
wycięcie w czerwonej 
wieczorowej sukni.

Pod naporem wzroku 
swoim w bok pobiegłaś,
niczym ptak spłoszona
rumieńcem spłonęłaś.

Pragnienie się rodzi 
w głowie opętańca
podbiegam ,skłon - proszę
boginię do tańca. 

Wtulona w ramionach 
jak listek dygoczesz,
kolor chcę ustalić 
Twych świecących oczek. 

Do uszka chcę szeptać 
żem znalazł co święte
choć usta otwarte 
to gardło ściśnięte.

Nóg zgodny korowód 
odbija się echem,
komplement żeś piękna
kwitujesz uśmiechem.

Myśl strachem napawa
że skończy się taniec 
niebiosa chcę spytać 
co tam zapisane.

Lecz ono ogłuchło
me prośby ma za nic,
orkiestra skończyła 
 - utonął Tytanic.

IDOL