Kiedy Cię spotykałem
lśniłaś tak jak złoto 
me serce ujęłaś
serdeczną prostotą.

Z ufnością dążyłaś 
do celu uparcie
kiedy upadałem
byłaś mocnym wsparciem.

Uznanie zdobyłaś 
i życiową atencje
kochałaś nas wszystkich 
swym ogromnym sercem.

Uczyłaś właściwe
wartości wybierać
że kiedy upadasz
to w Bogu nadzieja.

Aż nastał poranek 
gdy słońce wstawało 
z uśmiechem odeszłaś
serce bić przestało.

Z piersi się dobywa 
żal brzmiący tak tęsknie
smutku łza w mym oku 
nigdy nie obeschnie.

IDOL