Wśród gór niebotycznych
toczył wody spienione
strumyk bystro płynący
malowniczym  kanionem.

Wartko się przedzierając
poprzez skał barykady
ku dolinie opadał
po stopniach kaskady.

Raz się w słońcu ogrzewał
na zakolach zwalniając,
by znów wody chłodzić
z cienia drzew korzystając.

W dole most  drewniany
brzegi jak klamra spinał
podziwiając widoki
stała piękna dziewczyna.

Halny z nią dokazywał
włosy muskał  czule
poruszając jak żaglem
śnieżno-białą koszulę.

Fartuch zadarł do góry
poruszając halką
dla przyrody niezwykłej
była groźną rywalką.

Korytarzem strumyka
spływał znów pędziwiatr
nie mogąc zdecydować
kogo bardziej podziwiać?

IDOL