Noc spowita ciemnościami

 świat w ciszy uśpiony,
 bijącymi jak dzwony myślami
 ze snu zostałem wybudzony.

 Pierwsze nitki brzasku złotem,
 zapalają jutrzenki promienie,
 dzień obudzony wiatru łoskotem,
 przegania nocy cienie.

 Mgły białe obłoki
 wiatr od ziemi odrywa,
 pozbawiona nocy powłoki
 tęsknota się we mnie odzywa.

 Wzrokiem szarość jak mieczem przeszywam
 wypatrując upragnionego widoku,
 niemymi ustami Ciebie przyzywam,
 witam - radości łzą w oku.
IDOL