Wśród ludzi spieszących
jak sprawny automat
zaklęta  bogini
w posąg zamieniona.

Niewidzącym wzrokiem
zgłodniały  narkoman
czekałaś ratunku
w myślach zatopiona.

Przejmujący smutek
co się w oczach czaił
rzęsami  zakryłaś
próbując go taić.

Grymas przeraźliwy
wciąż  się jak rdza wżerał
pochłonął bez reszty
warg ciepłych areał.

Prosiłem anioły,
by prośbę zanieśli
niech jednym uśmiechem -
obraz ten  przekreśli.

IDOL